مشاعره 186


مشاعره 186

مزرع سبز فلک دیدم وداس مه نو

یادم ازکشته ی خویش آمد وهنگام درو

حافظ

=

وصل شد وهجرماند , حیف که درباغ عمر

خاربه پیری رسید , گل  به جوانی بمرد

رافعی

=

دمید  تاگل روی تو دربهارمحبت

شکفته غنچه ی شادی به شاخسارمحبت

یاور همدانی

=

تاصبا شانه  برآن سنبل خم درخم زد

آشیان دل یک سلسله رابرهم زد

فروغی بسطامی

=

دمید لاله به روز وچکید ژاله به شب

بسان طوطی لو ءلوءگرفته برمنقار

قطران تبریزی

=

رسم بدعهدی ایام چو دید ابربهار

گریه اش برسمن و سنبل ونسرین آمد

حافظ

=

دنبال آن مسافر ازضعف وناتوانی

برخیزم ونشینم  چون گرد تابه منزل

امیدی تهرانی

=

لباسی دوختم برقامت دل

زپود محنت و تارمحبت

باباطاهر

=

تاصبا شد دسته بند سنبل گلپوش او

کاراو جزعنبرافشانی  وعطاری که دید؟

خواجوی کرمانی

=

دنبال اشک افتاده ام جویم دل ازرده را

ازخون توا ن  برداشت بی نخجیر پیکان خورده را

کلیم کاشانی

=

گردآوری : م.الف زائر



مشاعره 185


مشاعره 185

رسدگرسیل بنیان کن زآفات زمان یکسر

چودارم عشق تو , ویران نسازد خانه ما را

رضوی (شیوا)

=

آنچه دربزم عیان بود نهانم دادند

جلوه ی ناز به چشم نگرانم دادند

انوارحسین پاکستانی

=

دم گرمم به تو افسرده درون درنگرفت

زاهد ازحق مگذرسردتر ازکافـــــــــوری

حزین لاهیجی

=

یارآمده بود برسرمهر

بی  مهری روزگار نگذاشت

وفای قمی

=

تاصباشانه برآن زلف خم اندرخم زد

آشیان دل صد سلسله رابرهم زد

=

صبوحی قمی

=

دم مرگ چون آتش هولناک

ندارد زبرنا و فرتوت باک

فردوسی

=

کارم امروز بس آشفته ترازموی توبود

درکفم دوش مگر حلقه گیسوی تو بود

الفت اصفهانی

=

دم مسیح وحیات خضربه مانرسد

غنیمتی شمر ای دوست وقت هستی را

اهلی شیرازی

=

آنچه درپرده گل بود نهان روی تو بود

گره غنچه گشودیم درو بوی تو بود

سلیم

=

دم واپسین زلیخا به همین ترانه  دم زد

که به جذبه محبت  پسرازپدر گرفتم

لا ادری

=

گردآوری : م.الف زائر





مشاعره 184


مشاعره 184

تاصاحب فرزند نگردی نتوان یافت

درعالم ایجاد حقوق پدری را

صائب تبریزی

=

آنچه خوبی وجمال است به چشم دل من

بی جمال تو دلارام دلارانشــــــــــــــود

دکترطلعت بصاری

=

دلی که  نغمه ناقوس معبد تو شنید

چوکودکان زپی بانک هرجرس نرود

هوشنگ ابتهاج - ( سایه )

=

دم آخرکه مراعمر به سرمی آید

گرتوآیی به برم عمر دگر می آید

هلالی جغتائی

=

دماغ عالمی ازبوی زلف او چنان پرشد

که درصحن چمن خون ازدماغ ارغوان آید

کلیم کاشانی

=

دماغم ازخم میخانه تر نمی گردد

بگوکه باده صبا ازسبوی گل ریزد

محمدمعلم

=

دم زنم ازبی گناهی  گرچجه دانم پیش تو

بی گناهی نیز خود باشد گناه دیگری

عمران صلاحی

=

یادیاران قدیمم نرود ا زدل تنگ

چون هوای چمن ازیاد اسیران قفس

شهریار

=

سرنخ رشته ی دل حلاج

گره کور دا رها باتـــــــــو

قیصرامین پور

=

ساقیا باده  ی چون نا ربیــــــار

دفع غم را تو زاسرار بیــار

سعدی

=

گردآوری : م. الف زائر



مشاعره 183


مشاعره 183

مریض مصلحت خویش رانمی داند

به تلخ وشور طبیب زمانه قانع باش

صائب

=

شب  تیره چون روی  زنگی سیاه

ستاره نه پیدا نه خورشیدوماه

فردوسی

=

هرجاکند دل جستجو , نقش تو بیند رو برو

بی خودنه هرجائی شدم ,, اینجاتوئی , آنجاتوئی

صادق سرمد

=

یادوصال او دل ما شاد می کند 

عمر گذشته را همه کس یاد می کند

آد ابی سمرقندی

=

دلی یک رنگ  درغمخانه د نیا نمی باشد

د راین بستان گلی غیرازگل رعنا نمی باشد

صائب

=

دلی کزبند  خواهش رسته باشد

ره آـسودگی دانسته باشد

مسعود فرزاد

=

دلی که پیش تو ره یافت  بازپس نرود

هواگرفته ی عشق ازپی هوس نرود

هوشنگ ابتهاج  - سایه

=

دلی که درخم آن زلف آشیان سازد

به هرزه برسرهرشاخسارننشیند

غلامرضاصدیق

=

دلی که درخم آن زلف تابدار افتاد

چو صعوه ای است که اندر دهان مارافتاد

عارف قزوینی

=

دلی که عاشق وصابربود مگر سنگ است

زعشق تابه صبوری هزارفرسنگ است

سعدی

=

گردآوری : م .الف زائر



مشاعره 182


مشاعر ه 182


شب تیره بلبل نخسبد همی

گل وبادوباران  بجنبد همی

فردوسی

=

یادم نمی کنی وزیادم نمی روی

یادت به خیر یارفراموش کارمن

لاادری

=

نسیم وصل تو گربگذرد به تربت حافظ

زخاک کالبدش صدهزار لاله برآیــــــــــد

حافظ

=

دلیروخردمندوهشیارباش

به پاس اندرون نیز بیدار باش

فردوسی

=

شب چون به چشم اهل جهان خواب می دود

میل توگرم دردل بی تاب می رود

سیمین بهبهانی

=

دلیری کجا نام او اشکبوس

همی برخروشید برسان کوس

فردوسی

=

ساقیا درگردش ساغر تعلل تابه چند

دور چون باعاشقان افتد تسلسل بایدش

حافظ

=

شب دیرپای سردم توبگوی تاسرآیم

سحری چو آفتابی  زدرون خود برآیم

حسین منزوی

=

مریض عشقم وترسم طبیب ارنبض من گیرد

زگرمی تنم آتش به دست  خویشتن گیرد

مخفی

=

دلی شکسته درآن زلف پرشکن دارم

فدای طره ی جانان دلی که من دارم

محمدعلی علمی

=

گردآوری :  م .الف زائر