مشاعره 237

مشاعره 237

آن صیدوحشیم که  زصحر ا به پای خویش 

مستانه تابه خانه ی صیاد رفته ایم 

محمدادیب طوسی 

=

 معشوق توهمسایه دیوار به دیوار

دربادیه سرگشته شما درچه هوایید؟

مولوی 

=

د استان غم ما برسرآن چشم مگو

نامی ازمرده دلان برسربیمارمبر

سلطان قاجار

=

رفتی برون ازاین دل وبادل بساختی 

حق داشتی که همدم دیوانه داشتی 

لاادری 

=

یخ بسته ام چون قطب آری این چنین است 

وقی نمی  تابی  تو ای خورشید تابان 

=

نعیم هردو جهان پیش عاشقان به دوجو

که این متاع قلیل است وآن عطای حقیر

حافظ 

=

رفتی وغم آمد به سرجای تو ,ای داد

بیدادکری آمد وفریادرسی رفت 

 هوشنگ ابتهاج - سایه 

=

تن  زهم پاشید و فکر پوشش آن می کنی؟

ریش جو گندم شدو اندیشه ی نان می کنی ؟

واعظ قزوینی 

=

یخ نزن رود معمائی من جاری باش 

دل دریائیم آغوش پذیرا دارد

محمدسلمانی

=

داشت ببه غم دل سردیوانگی 

زلف تواش پای به زنجیربست 

صغیراصفهانی 

=

گردآوری : م.الف زائر