غرل 141- حافظ

‏

 غز ل  141

دوسـتان دخـتر رز توبه ز مستوری کرد
شد سوی محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عرقش پاک کـنید
تا نـگویند حریفان کـه چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطرب عشق
راه مسـتانـه زد و چاره مخـموری کرد
نه به هفت آب که رنگش به صد آتش نرود
آن چـه با خرقه زاهد می انـگوری کرد
غنچـه گلبـن وصلم ز نسیمش بشکفت
مرغ خوشخوان طرب از برگ گل سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عرض و مال و دل و دین در سر مغروری کرد

Ghazal 141

O friends, repented from drunkenness, daughter of vine
Began enforcing the law, became a preacher of divine.
From beyond entered our midst, let her now rest
And protests of others for separation decline.
Bring good news O heart, for the musician of love
Played in drunkenness, and found a cure for this wine.
Neither wash away its color, nor with a hundred fires burn
The stain of that wine which is the mystic’s gown’s design.
The flower of union with the breath of life bloomed
And the singing bird of joy, to the petal sang a joyous line.
In the face of jealousy, with humbleness yourself refine
Honor and wealth, desire, creed, with pride your head align.

© Shahriar Shahriari
Los Angeles, Ca
April 7, 1999