اباعبدالله الحسین (ع) - 47
اَلّلهُمّ اَنتَ ثِقَتی فی کُلِ کَربِِ ,کَم مِن کَربِِ یَضعُفُ فیهِ الفوادُ وَتَقِلّ
فیهِ الحیلَهُ وَیَخذُلُفیهِ الصّدیقُ وَ یَشمَتُ فیهِ العَدوّ, اَنزَلتُه بِکَ وَشَکرتُهُ اِلَیکَ رَغبَهََ اِلَیکَ
عَمّن سِواک , فَفَرّجتَهُعَنّی وَکَشَفتَهُ ,
فَانتَ لی فی کُلِّ اَمرِِ نَزَلَ بی ثِقَهُُ وَعُدّهُُ .
خداوندا درهرسختی واندوهی توپشت وپناه منی ,بسادشواری که
درآن دل ناتوان می گردد وتدبیرسودی نمی دهد ,دوست به خواری می افتد ودشمن شاد
می گردد ,من این دشواری راپیش تو آوردم ونزدتوشکوه کردم ,ازغیر توچشم
پوشیدم وبه تودلبستم , توگرهازکارم گشودی واندوهم راازبین بردی .پس در
هر کاری که برایم پیش آید تو تکیه گاهمن وتووسیله سازمنی .
O God you are my haven in every affection when often the
heart flatters and wisdom is of no avail when friends are
disgraced and foes rejoice. To You I complain of my affliction
and to You I look for succor, turning away from all others
You have been of help to me tiding over obstacles before this
; and so , in You I take my refuge and to You I look for means
of present relief
درهرسختی که بسته گردد راهم
هرجاکه دچارفتنه ای جانکاهم
ازعجزخودوضعف کسان آگاهم
تنهازتوای خدا مدد می خواهم
=
ترجمه شعری وانگلیسی
ابوالقاسم حالت
=
گردآوری : م.الف زائر