مولا علی ع
848 «مِن اَشرَفِ اَفعالِ الکَریمِ تَغافُلُهُ عَمّا یَعلَمُ»
از برترین کارهاى جوانمرد آنست که
خود را از آنچهمی داند به بی خبرى بزند
کریم ار زعیبى بود با خبر
چو او را بود پاک اصل و گهر
زفرط شرافت تغافل کند
بود عارف امّا تجاهل کند
=
کتاب هز ارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م.الف زائر
وعده گاه
۲۳- و حتی بسیاری آنگاه هم که قیامت کبری فرا رسید و بساط جهان جمع و طومارش پیجیده شد هنوز هم به وقت نیستند و می خواهند به دنیا بازگردند و لذا خود را در آتش سرنگون می کنند زیرا دوزخ، باقی مانده دنیا در آخرت است. زیرا هنوز کارهای ناکرده بسیار دارند عقب مانده اند تنبلی کرده اند و هنوز کار دارند و مهیای وصال نیستند. مثل پیر پسرها و دخترهایی که همه عمر را صرف ولگردی و عیاشی کرده و فرصت و امکان ازدواج نیافته اند و بچه مانده و به بلوغ عقلی نرسیده اند.
۲۴- آدمی یا خود به حساب خود می رسد و یا زمان (دهر) به حسابش می رسد. آنکه در این دنیا به حساب خود رسید به پایان زمان رسیده و وعده گاهش فرامی رسد.
۲۵- روزی که کودکان را پیر می کند آسمان شکافته شود و در آن روز وعده خدا به فعل آید. مزمل۱۸-۱۷-
کتاب خداشناسی امامیه جلد سوم ص ۵۱۹- استاد علی اکبر خانجانی