مشاعره 92
درگفتن عیب دگران بسته زبان باش
ازخوبی خود عیب نمای دگران باش
واعظ قزوینی
=
شامگاهی مرغ آهی سرکشید ازسینه ام
پرگشودورفت وراه قله امین گرفـــــــت
سیدحسن حسینی
=
توآن درخت گلی کاعتدال قامت تو
ببر قیمت سرو بلند بــــــــــــالا ر ا
سعدی
=
آشفته آن زلف پریشانم وشادم
هرچند که یک عمر پریشان تو باشم
صالح صابر ( صالح گیلانی )
=
محمل لیلی ااین بادیه چون برق گذشت
همچنان گردن آهو به تماشاست بلند
صائب تبریزی
=
درگلستان ارم دوش چو ازلطف هوا
زلف سنبل به نسیم سحری می آشفت
حافظ
=
توآن رود زلالی صاف وروشن ازازل جاری
که پاکی های عالم دست وروز رادرتومی شویند
سیدحسن حسینی
=
درگلستان ازل چهره گل رنگ نداشت
بلبل ازخون جگر آمد ورنگینش کرد
لاادری
=
درگلستانی کان گلبن خندان بنشست
سرو آزاد به یک پای غرامت برخاست
سعدی
=
توآن گویای خاموشی که شرح حال دل گوئی
توآن در گران قدری که از دریای دل خیزی
علیرضا تبریزی
=
گردآوری : م.الف زائر