مشاعره 221
ترسم که مست وعاشق وبی دل شود چوما
گرمحتسب به خانه خماربگذرد
=
دیده راترکنم ازاشک چو رفتی زبرم
درقفای سفری آب به آیینه زنند
=
دیده گرنقش کسی غیرتوآرد به نظر
من به خون مژه اش راه نظرمی بندم
رضاشمسائی - شمسا
=
مشو درجوانی خریدارگنج
به بی رنج کس هیچ منمای رنج
=
جاریست بی تو اشک زچشم ترم چو شمع
باگریه می رود رمق ازپیکرم چو شمع
ابوالقاسم حالت
=
عارفان راگوش برآوازطبل رحلت است
هرتپیدن قاصدی باشد دل آگاه را
صائب تبریزی
=
آن زلف مزن شانه که زنجیردل ماست
برهم مزن آن سلسله راشانه نگه دار
وحشی بافقی
=
رفتی آزاد زهربند شدی , خوش رستی
بی توماندیم به صد بندگرفتارای دوست
عبالحسین سپنتا
=
ترسم که یکی زاهل وفا ز نده نماند
درکشتن این طایفه دستی که تو د اری
صائب تبریزی
=
یاردرآینه تاگرم تماشانشود
دل اوباخبرازحال دل ما نشود
حسین بیضائی
=
گردآوری : م.الف زائر