مولاعلی ع
856 «مَن ساءَ خُلقُهُ ضاقَ رِزقُهُ. مَن
کَرَمَ خُلقُهُ اِتّسَعَ رِزقُهُ»
کسى که بد خوى باشد تنگ روزى است. هر کس
خوش خوى باشد روزیش زیاد گردد
بود تنگ روزى، نکوهیده خوى
چو خار است در چشم مردم هم اوى
در رزق و روزى چو ایزد گشاد،
به پاکیزه خود هر چه او خواست داد
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م.الف زائر
مولاعلی ع
855 «مِن کَرَمِ النَّفسِ التَّحَلّى بِالطّاعَةِ»
خود را بزیور فرمان بردارى خدا
آراستى، از بزرگى نفس است
به طاعت بیاراستن نفس خویش،
ره بندگى را گرفتن به پیش
نشان باشد از رادى و از کرم
کرم نیست تنها به بذل درم
===
کتاب هزارگوهر
سیدعطا ء الله مجدی
=
گردآور ی: م.الف زائر
مولاعلی ع
854 «مِن الواجِبِ عَلى ذِى الجاهِ اَن یُبذلَهُ بِطالِبِه»
بر صاحب قدرت و منزلت واجب است که از جاه و
مقام خود بخواهنده بذل کند و نیاز او را برآورد
بود فرض بر صاحب عزّ و جاه
که خواهنده را گیرد اندر پناه
دریغش نباشد ز بذل مقام
کند حاجتش را روا او، تمام
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م.الف ز ائر
مولاعلی ع
853 «مِن اَفضَل الدّینِ المروّةُ وَ لاخَیر
فى دینِِ لَیسَ فیهِ مُرُوَّةُُ»
جوانمردى بالاترین کیش است و در دینى که
مردانگى نباشد هیچ خیرى نیست
بهین رسم ایمان مروّت بود
کمال دیانت، فتوّت بود
بدینى مروّت نباشد، اگر،
چه از خیر بینى تو در آن، دگر
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گرد آوری : م.الف زائر
مولاعلی ع
852 «مّن طَبائِعِ الأَغمارِ اِتعابُ النُّفوسُ فِى الاِحتِکارِ»
به رنج افکندن مردم از راه احتکار
شیوه نابخردان و ناآزموده کاران است
چو کس پیشه خود کند احتکار
از این ره کند کار بر خلق زار،
زپستىّ و جهل و عوامى بود
زنا مردمىّ و زخامى بود
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م.الف زائر