شورا ی شهر .... سرمقاله ۴ مرداد روزنامه عصر مردم

 

 

شورای شهر شیراز بداند

معمولاً قانوناً و شرعاً یکی از وظایف مهم شورای اسلامی شهر شیراز توجه به فرهنگ و روند کنونی آن است به گونه­ای که اگر در کلانشهر شیراز شاهد معاشرت و ارتباطات مستمر و مداوم شهروندان هستیم و گستره شهر به لحاظ ساخت و ساز و تراکم جمعیت روز به روز افزون و افزون­تر می­شود، علاوه بر توسعه کمی که حاصل آن ایجاد امکانات بیشتر، آب، برق، گاز، تلفن و خط اینترنت است، نیاز به اصلاح، بازسازی و تحول فرهنگی نیز هست تا جامعه بتواند به سلامت از چالش­های پیش رو بیرون آمده، تنش­ها، درگیری­ها، تخلفات و نهایتاً جرایم کوچک و بزرگ کم و کمتر شوند.
یکی از ابزارهای سهل­الوصول و کم­هزینه که بیشتر در شیراز توسط بخش خصوصی آماده­سازی و  تدارک می­شوند، مطبوعات و در اولویت روزنامه­های محلی هستند. روزنامه­ها با انتشار اخبار محلی، کشوری و جهانی از یک سو و از دیگر سوی تحلیل و ارائه گزارش­های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ورزشی ذائقه خوانندگان را هر روز محک می­زنند و نیز در تنویر افکار عمومی و هدایت آحاد جامعه به منظور اعتلای فرهنگ عمومی و آگاهی از علل بروز و ظهور وقایع با زحمات زیاد قدم­هایی درخور توان و بضاعت برمی­دارند.
اغراق نیست اگر دانسته­های خود را به اطلاع اعضای محترم شورای شهر شیراز برسانیم که جز یک روزنامه باسابقه 4 روزنامه دیگر با سیلی روی خود را سرخ نگه می­دارند و بعضاً تا چند ماه قادر به پرداخت حق­الزحمه و حقوق کارکنان خود نیستند. مضافاً به چاپخانه­های شهر هم مبالغ هنگفتی بدهکار شده­اند. اما با این وصف دست از تلاش و رسالت برنداشته­ با عشق و علاقه­ای ناشناخته و پنهان مانده به امید فردای بهتر قلم می­زنند و آگاهانه قدم برمی­دارند. در چنین شرایطی، آیا می­توان به روزنامه­ها که برای ماندن در حال حاضر نیاز مبرم به کمک مالی دارند دیکته کرد که درصدی از درآمد آگهی­های چاپ شده بابت عوارض به شهرداری بپردازند؟
مگر برای جبران کسری کمبودهای شهرداری راه­های دیگر فراموش شده و یا ناشناخته­اند که فشار را بر روزنامه­هایی گذاشته­اید که از صبح تا شام عکاس و خبرنگار مجانی در اختیارتان گذاشته­اند تا هر چه دلتان می­خواهد آنها بنویسند و چاپ شود و اگر یک روز غفلت شود و مطالب و سخنرانی­های شما در جلسات و یا دیگران در اینجا و آنجا چاپ و منتشر نشود زبان اعتراضات بلند می­شود که مگر با ما دشمنی دارید!
فی­الحال این سؤال برای نگارنده­ای که بیش از 30 سال است کار مطبوعاتی می­کند و در این راه قلم می­زند هنوز بی­پاسخ مانده که مگر اعضای محترم شورای شهر واقعاً از حال و روز روزنامه­ها و بدهی آنها به بانک­ها بی­اطلاعند که چنین عوارضی را بر آگهی­ها وضع کرده و شهرداری را ملزم کرده­اند با مکاتبات عدیده مدیر درآمد شهرداری دست به تهدید هم بزند که اگر نپرداختید، خودمان محاسبه و اعلام می­کنیم.
کدام آگهی؟ مگر جز یکی دو صفحه آگهی­های ثبتی و دادگستری که هزینه­های دریافتی آنها حتی کفاف پول کاغذهایشان را هم نمی­دهد قابل ارزیابی برای عوارضند؟
اگر واقعاً اعضای محترم اطلاع ندارند تا به عرضشان برسانم که نرخ فعلی آگهی­های ثبتی و دادگستری مربوط به 20 سال پیش است و چاپ این آگهی­ها صرفاً برای فروش روزنامه است وگرنه نفع دیگری ندارد.
مضافاً اینکه امروز هر نسخه روزنامه 16 صفحه­ای با تیراژهای فعلی نزدیک به نهصد تومان هزینه برمی­دارد که آخرین نرخ تعیین شده آن هم­اکنون سیصد تومان است و از این سیصد تومان، پس از کسر هزینه­های توزیع فقط 150 تومان برای روزنامه­ها باقی می­ماند و نیز ناگفته پیداست که وضعیت روزنامه­های کشوری هم جز این نیست.
از طرفی بعد از 16 سال که از انتشار روزنامه «عصر مردم» می­گذرد امروز قبض جریمه­ای از طرف سازمان بیمه­های اجتماعی شعبه 2 به دست اینجانب رسیده که مربوط می­شود به زمانی که هنوز روزنامه «عصر مردم» منتشر نشده و فقط دارای تابلو بوده است.
واقعاً اگر آدم از این اوضاع و احوال شاخ در آورد جا دارد زیرا وقتی برای وصول بهای اشتراک روزنامه به بعضی از ادارات مراجعه می­کنیم، پاسخ می­دهند باید از محل قند و چای و صرفه­جویی در آبدارخانه پول اشتراک را بدهیم زیرا مجوز خرید روزنامه نداریم و مدتی است بودجه قند و چای هم تمام شده.
اعضای محترم شورای اسلامی شهر شیراز به اصطلاح هنردوست و هنرپرور! آیا با بیان این حقایق و روبه­رو شدن با این وقایع ترویج فرهنگ روزنامه­خوانی و مطالعه که بارها در صحن شورا اعضای محترم در مورد آن داد سخن داده­اند بیش از یک شعار نیست؟
چه کسانی در این شهر متولیان اشاعه فرهنگ و حفظ و حراست از آن هستند؟
آیا کارشناسان و مشاوران کارشناسی که چنین پیشنهاداتی می­دهند بهتر نیست سری به شرکت­ها، اصناف و واسطه­های میدانی که هر روز بیش از روز قبل جیب مردم را خالی می­کنند بزنند و از آنها طلب عوارض بیشتر کنند!
والله درآمد یک روزنامه امروز در حد یک آشپزی که صبح­ها با صف 500 نفری مواجهند نیست. بررسی بفرمایید چه میزان عوارض پرداخت می­کنند؟
در شیراز برای کدام روزنامه صف می­کشند؟اگر قصد شورای شهر تعطیلی روزنامه­هاست و خود شورا به تنهایی قادر است روزنامه منتشر کند و عوارض هم ندهد بفرمایید! این گوی و این میدان. این رسالت را از دوش ما بردارید تا خیالمان راحت شود. برویم سراغ همان معلمی که از آنها عوارض طلب نمی­کنند.
راستی ما به کجا می­رویم که از یک روزنامه فرهنگی هم تقاضای عوارض می­کنیم در صورتی که بیشترین درآمدها را برای یک روزنامه تجاری ایجاد می­کنیم. وقتی همه آگهی­ها را به آن سمت سرازیر می­کنیم و حتی دولت هم بخشنامه می­کند که آگهی­های دولتی فقط به فلان روزنامه داده شود؟
اگر اعضای محترم اجازه فرمایند، نگارنده در جلسه شورا حاضر شده وضعیت تک به تک نشریات استان را به اطلاعتان برسانم تا این مصوبه غیرمنصفانه و صرفاً احساساتی لغو شود و شهرداری شیراز هم فکری برای روزنامه­هایی بکند که به علت گرانی بی­رویه کاغذ، فیلم، زینک، مرکب و قطعات دستگاه­های فنی عنقریب تعطیل شده و مدیران مسئول عطایش را به لقایش خواهند بخشید و غزل خداحافظی خواهند خواند.
زیاده زحمت است.
والسلام