مشاعره 92

مشاعره 92

درگفتن عیب دگران بسته زبان باش

ازخوبی خود عیب نمای دگران باش

واعظ قزوینی

=

شامگاهی مرغ آهی سرکشید ازسینه ام

پرگشودورفت وراه قله امین گرفـــــــت

سیدحسن حسینی

=

توآن درخت گلی کاعتدال قامت تو

ببر قیمت سرو بلند بــــــــــــالا ر ا

سعدی

=

آشفته آن زلف پریشانم وشادم

هرچند که یک عمر پریشان تو باشم

صالح صابر ( صالح گیلانی )

=

محمل لیلی ااین بادیه چون برق گذشت

همچنان گردن آهو به تماشاست بلند

صائب تبریزی

=

درگلستان ارم دوش چو ازلطف هوا

زلف سنبل به نسیم سحری می آشفت

حافظ

=

توآن رود زلالی صاف وروشن ازازل جاری

که پاکی های عالم دست وروز رادرتومی شویند

سیدحسن حسینی

=

درگلستان ازل چهره گل رنگ نداشت

بلبل ازخون جگر آمد ورنگینش کرد

لاادری

=

درگلستانی کان گلبن خندان بنشست

سرو آزاد به یک پای غرامت برخاست

سعدی

=

توآن گویای خاموشی که شرح حال دل گوئی

توآن در گران قدری که از دریای دل خیزی

علیرضا تبریزی

=

گردآوری : م.الف زائر