مشاعره 102

مشاعره 102

توبه از می خوارگی درمذهب رندان خطاست

عاشق دلخون کجا ازکف دهد پیمانه را؟

محمد مجد

=

آشنائی نه غیریب است که دلسوز من است

چون من ازخویش برفتم دل بیگانه بسوخت

حافظ

=

توبه جائی ننشستی که رقیبت ننشست

جزدل من که تو جاکردی و او بیرون ماند

شادی هروی

=

درملک عشق خواجگی وبندگی کدام

محمو دبین چگونه غلام ایازگشــــت

رشحه

=

توبه چندین نظر لطف نبینی مارا

مابه یک دیده زصدجا نگرانیم تورا

صائب تبریزی

=

آشوب قیامت همه شد درنظرم راست

چون قامت آن دلبر عیارکشیــــــــــدم

فرصت شیرازی

=

مدام خون ذل ا زجوی دیده ام جاری ست

مگرکه چشمه چشمم برای خون باری ست؟

سرخوش

=

توپادشاه کشور حسنی ومن گدای

باشد تفقدی به گدا پادشاه را

غلامرضا صدیق

=

آشیان برباد وگلشن غارت وپرسوخته

من زبی بال وپری , بی آشیانی , سوختم

سرهنگ شهبازی

=

مدت بیگانگی ها یافت جندان امتداد

کز ضمیرم رفت یاد آشنائی های تو

نورگیلانی

=

گردآوری : م.الف زائر