مشاعره 115

مشاعره 115

دریاب توای قافه سالارره عشق

آن راکه دراین بادیه بی دادرس افتاد

پیروز کلانتری

=

دریاب خویش راکه دراین بحر موج خیر

همچون حباب وقت تو بسیارنازک است

لاادری

=

توراگم می کنم هرروز وپیدامی کنم هرشب

واین سان خواب راباتو زیبامی کنم هرشب

محمدعلی بهمنی

=

باتن خاکی زبس آتش مزاج افتاده ایم

شعله بگذارد اگر پهلو زند برگرد مــــا

طالب آملی

=

آفتاب آتش ازآن گشته  سراپاکه چو ماه

شهد وصلی نجشیده زهماغوشی شب

نوبتی ( پرتو )

=

باتو بودم ای پری روزی که عقل ازمن گریخت

عشق هم کز من گریزد وای براحوال من

شهریار

=

نارم طاقت آن راکه بی روی تو بنشینم

توجانی , کی توانم شست دست ازجان شیرینم

کریم فکور

=

مرابرلب نفس ازضعف چندان دیرمی آید

که پنداری نفس ازسینه تصویر می آید

قاسم کاشانی

=

دریادلیم و سینه مامخزن دُراست

گردست ماتهی است ولی دست ما پراست

لاادری

=

توراماه زمین گرخواندم این معنی ندانستم

که هرجامهر رخسارت بتابد آسمان باشد

محمدعلی ناصح

=

گردآوری : م.الف  زائر