مشاعره 122

مشاعره 122

توغنچه بودی وبلبل خموش غیرت عشق

بحیرتم که صبا قصه ازکجا دانست

هوشنگ ابتهاج

=

توفرشته شوی ارجهدکنی ا زپی آنک

برگ توت است که گشته ست به تدریج اطلس

سنائی

=

شاه راشادی مانیست که مادرویشان

نه غم ملک ونه اندیشه لشکر داریم

منعم شیرازی

=

مرابه همت خود بی نیازی ازدوسر است

تو خواه دشمن جان باش خواه دوست مرا

امیری فیروز کوهی

=

آفرین با دبرآن ساغرمستانه زدن

وان کمربستن و آن زلف سیه شانه زدن

نصرالله شیروانی

=

ندانم کزهمه نعمت چه نعمت به  , ولی دانم

که وصلت گربه دست آید حیات جاودان باشد

محمدعلی ناصح

=

دست کوتاه زدامان گل و پادرگل

حال خارسردیوار گلستان دارم

صائب تبریزی

=

مرابه هیچ بدادی ومن هنوز برآنم

که ازوجودتوموئی به عالمی نفروشم

سعدی

=

مرابه یک نگه گرم  دین وایمان سوخت

مکن مکن که دگر عاشق پریشان سوخت

معصوم گیلانی

=

توقدراین دل دیوانه رانمی دانی

بهای گوهر یکدانه را نمی دانی

رضاثابتی

=

گردآوری : م.الف زائر