مشاعره 133
د گرم دیده گریان ودل نالان نیست
که تب لاله رخم بالب خندان آمـــــد
تقی تفضلی
=
دل آگاه درپیری زغفلت بیشتر ترسد
که وقت صبح اکثرشبروان راخواب می آید
صائب تبریز ی
=
دل آگاه من ازدود حسد تیره نگشت
بد سگالان مرازین سخن آگاه کنید
بدیع الزمان فروزانفر
=
دلابسوز چو سودای زلف او داری
کسی به خانه تاریک بی چراغ نرفت
شاهی سبزواری
=
توئی درگلشن وبرزن توئی درخوبی وحشمت
گل حمرابت رعنا مه انور شه کشـــــــــــور
جامی
=
رای روشن زبزر گان کهن سال طلب
آب هاصاف درایام خزان می گردد
صائب تبریز ی
=
دلابه لعل لبش لب نبردی ازسرحسرت
توراچه شد که به سرچشمه بقا نرسیدی
عباس فرات
=
یک لحظه ازنگاه تو کافیست تا دلم
سوداکند دمی به همه جاودانه ها
قیصرامین پور
=
آمد صبا عبیرفشان تازکوی دوست
گل درچمن دمید سحرگه چو روی دوست
د کترجلال بهی زاد
=
توئی شیرین ومن فرهـــــــــــاد درکوی وفا اخر
برآرد تیشه جورت دمارازجان شیرینـــــــــــــم
زرگر اصفهانی
=
گردآوری : م.. الف زائر