مشاعره 135

مشاعره 135

تیرغم دنیا به  دل مانرسد

زخم دل عاشق از کمانی دگر است

هوشنگ ابتهاج

=

تیره روزان جهان رابه چراغی دریاب

که پس ازمرگ تو راشمع مزاری باشند

صائب

=

دلاچو غنچه شکایت زکاربسته مکن

که بادصبح نسیم گر ه گشا آورد

حافظ

=

دل ازنور ا یمان چو آگنده ای

توراخامشی به که تو بنده ای

فردوسی

=

یک لحطه به رویش فکنی  گر نظر ای دل

عمری کند ازخویش تو رابی خبر ای دل

علی دفتری

=

لاله وارم دل زغم صدچاک شد دربی کسی

هیچ کس ننهاد غیرازداغ دستی بردلم

کلیم کاشانی

=

مرازلفت زدام آزادخواهد کرد می دانم

ولی بعد از رهائی  یادخواهد کرد می دانم

شهرت فارسی

=

مرا زیاد  تو برد وتورا زدیده من

زمانه بیشتر ا ز این ستم چه خواهد کرد؟

لاادری

=

دلا ر فیق سفر بخت نیکخواهت بس

نسیم روضه شیراز پیک راهت بس

حافظ

=

ساقی مریز باده به جامم که از ازل

سرمست گشته ام زمی خوشگوار  دوست

نصرالله واحدی یزدی

=

گرد آوری : م.الف زائر