مشاعره 142
نرگس که فلک چشم وچراغ جمنش کرد
چشم توسرافکنده به هرانجمنش کرد
فروغی بسطامی
=
دل به خونم تشنه ودلبربه قتلم مایل است
وای برجانم که انم دلبر واینم دل است
ذهنی
=
تابوکه یابم آگهی ازسایه سرو سهی
گلبانگ عشق ازهرطرف برخوشخرامی می زنم
حافظ
=
مراکه خال تو فلفل فکنده است برآتش
چرازغالیه دلبند می کنی و دلاویـــــــــز
خواجوی کرمانی
=
زاشک چشم مجنون بی خبر بـــــــــــــود
که لیلی سوی هامون راند محمــــــــــــل
محمدخان دشتی
=
لب از به خنده چو گل وانمی کنم زان است
که همچو غنچه پراخون دل بود ذهنــــــم
گلچین معانی
=
مراکه دل حرم خاص جاودانه توست
مکن خراب خدارا , که خانه خانه توست
حیدرعلی حاجب شیرازی
=
تابه افسوس به پایان نرود عمر عـــــــــزیز
همه شب ذکر تو می رفت و مکرر می شد
سعدی
=
دل به داغش مبتلا کردم , خطاکردم , خطا
سوختم خودرابرای او , غلط کردم ,غلط
وحشی بافقی
=
طاعات منکران محبت قبول نیست
صدبار اگر به چشمه کوثر وضو کنند
دلشاد خاتون
=
گردآوری : م.ا لف ز ائر