مشاعره 257

مشاعره 257

در این دیارمراطاقت شکیب نماند

که دل هوای وطن کرد ویادیاران باز

محمود فرخ 

=

زاوقات گرامی آنچه صرف عشق می  گردد

به دیوان قیامت در حساب زندگانی نیست

صائب تبریزی

=

توبادل باش وبادین باش ناصح

که مارابی دل وبی دین پسندند 

نشاط اصفهانی 

=

دراین ر یاض توراچشم موشکافی نیست

وگرنه طره ی لیلی  ست بید مجنونش 

صائب 

=

شب وروز گردان سپهر آفرید

چوبهرام و  کیوان  ومهر آفرید

فردوسی 

=

دراین زمین چو تو خورشید طلعتی بوده ست 

وگرنه ماه به دورزمین نمی گردید

سلیم همدانی 

=

دراین سرای بی کسی کسی به در نمی زند

به دشت پرملال ما پرنده پرنمی زند

حسین منزوی 

=

در این سیاه شبم  دل هوای کوی تو دارد

منش چه گفت توانم ؟  که آرزوی تو  دارد

فضل الله گرگانی 

=

دراین شب  سیاهم گم گشت راه مقصود

ازگوشه ای برون آی ای کوکب هدایت

حافظ

=

توبُت  چرابه معلم روی که بُتگر چین 

به چین زلف تو آید به بُتگری آموخت 

سعدی 

=

گردآوری : م.الف ز ائر