مولا علی ع
317 «اِیّاکَ وَ حُبَّ الدُّنیا فَاِنَّها رَأسُ کُلِ
خَطیئَةِِ وَ مَعدِنُ کُلِّ بَلیَّةِِ»
بدنیا دل مبند زیرا دنیا دوستى ریشه
و منشاء هر خطا و سرچشمه هر گرفتارى و بلا است
چو باشى بدنیا بسى پاى بند،
رسد بر تو از آن فراوان گزند
بود ریشه هر گناه و بلا
ز دل بستگىها به دار فنا
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گرد آوری : م.الف زائر
مولاعلی ع
316 «اِیّاکَ وَ ُمُعاشَرَةَ مُبتَغى عُیوبِ النّاسِ فَاِنّهُم
لَم یَسلَم مُصاحِبُهُم مِنهُم»
با جویندگان عیوب مردم دوستى مکن زیرا
همنشین این اشخاص از شرّشان ایمن نیست
چو کس در پى عیب مردم بود،
از او دور شو، کاو چو کژدم بود
سلامت نماند از او یار او
چه زشت است کالاى بازار او
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م.الف زائر
مولاعلی ع
315 «اِیّاکَ وَ الغَضَبَ فَاوّلَهُ جُنونُُ وَ اخرِهُ نَدَمُُ»
از خشم دورى گزین که آغازش دیوانگى
و فرجامش پشیمانى است.
بود اوّل خشم بىشک جنون
نگردد بگرد غضب جز زبون
پشیمانى آرد سرانجام کار
چو آن میوه تلخ آرد ببار
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآور ی: م.الف زائر
مولاعلی ع
314 «اِیّاکَ وَ مُصادِقَةَ الأَحمَقِ فَاِنَّهُ
یُریدُ اَن یَنفَعَکَ فَیَضُرُّکَ»
از دوستى با ابله بپرهیز زیرا او مى خواهد بتو
سود برساند ولى ضرر مىزند.
مکن همنشینى تو با ابلهان
مبادا تو را تیره گردد روان
چو باشد پى سودت آن بی خرد
، ز نادانى آنگه ضررها زند
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گرد آوری : م.الف زائر
مولاعلی ع
313 «اِیّاکَ وَ الغَیبَةَ فَإنَّها تَمقُتُکَ اِلى النّاسِ»
از غیبت گریزان باش زیرا مردم را
بدشمنى با تو برمىانگیزد.
بغیبت میازار جان کسى
که دشمن شود با تو مردم بسى
کسانى که غایب ز پیش تواند
، چرا جمله آماج نیش تواند
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م.الف ز ائر