مولاعلی ع
946 «نُصحُکَ بینَ المَلَاء تَقریعُُ»
چون کسى را در حضور مردم نصیحت کنى، او
را نکوهش کرده اى
چو خواهى کسى را نصیحت کنى
چنان کن که گویا مدیحت کنى
نصیحت، نکوهش بود، در ملاء
پسندیده تر باشد اندر خلاء
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م .الف زائر
مولاعلی ع
945 «مَن کانَ لَهُ فِى اللِّئامِ حاجَةُُ فَقَد خَذَلَ»
هر کس نیازمند ناکسان گردد خوار شود
چو کس را نیاز اوفتد بر لئیم
بتر باشدش از عذاب الیم
شود خوار و درمانده از دست او
بپرهیز از خصلت پست او
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : .م .الف زائر
مولاعلی ع
944 «مَن ظَلَمَ یَتیماََ عَقَّ اولادَهُ»
هر کس به یتیمى ستم روا دارد، چنان است
که اولاد خود را بیازارد و صله ایشان را قطع کند
ستم بر یتیمان سزاوار نیست
بتر ز آن به گیتى دگر کار، نیست
زنى بر یتیمى چو با ظلم نیش،
ندانى که آزارى اولاد خویش
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م .الف زائر
مولاعلی ع
943 «مَن مَکَرَ حاقَ بِه مَکرُهُ»
کسى که مکر کند، مکرش خودش
را فرو گیرد
برو جان من گرد حیلت مگرد
زبون است مکّار، او نیست مرد
سر راه خلق خدا چه مکن
که در چه فتد عاقبت، چاهکن
=
کتاب هز ارگوهر
سیدعط ا ء الله مجدی
=
گردآوری : م.الف ز ائر
مولاعلی ع
942 «مَنِ استَقصى عَلى صَدیقِهِ اِنقَطَعت مَوَدّتُهَُ»
هر کس بر دوست خود خرده گیرى کند دوستى
با او بریده شود
چو بر دوستان خرده گیرد کسى،
سرانگشت حسرت بخارد بسى
گریزند از او دوستانش زیاد
برندش همه دوستى را ز یاد
=
کتاب هز ارگوهر
سیدعط ا ء الله مجدی
=
گرد آوری : م .الف زائر