مشاعره 223
یارم چو قدح به دست گیرد
بازاربتان شکست گیرد
حافظ
=
دیدی خیال زلفش وزمن رمیدی ای دل
آری توهم رفیقی تانیمه راه بودی
سایه
=
یارمرا, غارمر ا, عشق جگرخوارمرا
یارتوئی , غارتوئی ,خواجه , نگه دار مرا
مولوی
=
آن ز مان که بنهادم سربه پای آزادی
دست خود زجان شستم ازبرای آزادی
فرخی یزدی
=
یارم زدردرآمد وآغاز نازکرد
گاهی گره به زلف زد وگاه بازکرد
پرتوا صفهانی
=
دیدی که خون ناحق پروانه شمع را
چندان امان نداد که شب راسحربرد
حکیم شفائی
=
دوش دیدم توراپری درخواب
نرم ورخشان , ز لال وخوش ,چون آب
عباس آقاجانی
=
باخبربودی گرازلطف وصفای دوستی
دشمنی هرگز نمی کردی بجای دوستی
ارفع کرمانشاهی
=
یارمفروش بدنیا که بسی سود نکرد
آن که یوسف به زرناسره بفروخته بود
حافظ
=
دیدیم زشتی بارها , در مجمع دلدارها
جادارارنازی به خدو , کاین گونه زیبامانده ای
علی اکبرمشیرسلیمی
=
گردآوری : م.الف زائر
مشاعره 222
دیده بینا چراغ راه باشد ازچه رو
من به چاه افتاده ام ازدیده بینای خویش
محمدآگاهی
=
شب مرادکسی قدروصل یارشناخت
که درفراق , چومن , رنج بی حساب کشید
موج
=
دیدی ای دل که غم عشق دگرباره چه کرد؟
چون بشد دلبروبایاروفادار چه کرد؟
حافظ
=
دیدی آن دلبرترساکه چه دل هازد وبرد
نهدل ما که دل شهر به یکجا زدوبرد
محمد جوادتربتی
=
دیدی ای ماه که شمع شب تارم نشدی
تانگشتی زغم شمع مزارم نشدی
احمد گلچنین معانی
=
یاردردانه که باشد دریکدانه من
برده آرام وقرار ازدل دیوانه من
فانی
=
نظر ازلطف به من کرد وسراپایم سوخت
آرزو دارم ازآن چشم نگاه دگری
محمد جواد تربتی
=
یارگندمگون ماگرمیل کردی نیم جو
هردوعالم پیش چشم مانبودی یک عدس
اوحدی مراغه ای
=
سبزو سرخوش به نازمی بالند
سردها باتو , سارها باتو
قیصرامین پور
=
وعده ها دادی مراوگوئی اکنون "کی ,کجا"
بیوفا این "کی ,کجا" راازکجا آورده ای ؟
ابوتراب معیری
=
گردآوری : م.الف زائر
مشاعره 221
ترسم که مست وعاشق وبی دل شود چوما
گرمحتسب به خانه خماربگذرد
=
دیده راترکنم ازاشک چو رفتی زبرم
درقفای سفری آب به آیینه زنند
=
دیده گرنقش کسی غیرتوآرد به نظر
من به خون مژه اش راه نظرمی بندم
رضاشمسائی - شمسا
=
مشو درجوانی خریدارگنج
به بی رنج کس هیچ منمای رنج
=
جاریست بی تو اشک زچشم ترم چو شمع
باگریه می رود رمق ازپیکرم چو شمع
ابوالقاسم حالت
=
عارفان راگوش برآوازطبل رحلت است
هرتپیدن قاصدی باشد دل آگاه را
صائب تبریزی
=
آن زلف مزن شانه که زنجیردل ماست
برهم مزن آن سلسله راشانه نگه دار
وحشی بافقی
=
رفتی آزاد زهربند شدی , خوش رستی
بی توماندیم به صد بندگرفتارای دوست
عبالحسین سپنتا
=
ترسم که یکی زاهل وفا ز نده نماند
درکشتن این طایفه دستی که تو د اری
صائب تبریزی
=
یاردرآینه تاگرم تماشانشود
دل اوباخبرازحال دل ما نشود
حسین بیضائی
=
گردآوری : م.الف زائر
مشاعره 220
ترسم کزین چمن نبری آستین گل
کزگلشنش تحمل خاری نمی کنی
حافظ
=
بارب مه مسافرمن همربان کیست ؟
بااوکه شدرفیق وکنون همعنان کیست ؟
وحشی بافقی
=
ترسم که بمیرم ونبینم دگرت
ای عمر عزیز, بی وفائی نکنی
دل اصفهانی
=
یارتارخسار زیبادید درآیینه گفت
صورتی زیباترازاین آفریدن مشکل است
صفائی قمی
=
تر سم که صرفه ای نبرد روز بازخواست
نان حلال شیخ زآبِ حرام ما
حافظ
=
آن رهزنی که برده دل ازعاشقان توئی
دیوانه ای که خفته به دامان غم منم
خسروخراسانی
=
مشو ازصحبت بی برگ ونوایان غافل
که شب قدرنهان دررمضان می باشد
صائب
=
دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی
کزعکس روی او شب هجران سرآمدی
حافظ
=
یک بارکو دکانه صداکن پدرمرا
تاصدهزارباربگویم جواب تو
قیصرامین پور
=
وعده لطف وکرم رامکن ای د وست خلاف
کزکریمان نسزد آنچه خلاف کرم است
جامی
=
گردآوری : م.الف زائر