فرهنگ فارس
فصلنامه فرهنگ فارس بیست و دومین شماره خود را منتشر کرد.
در این 22 شماره فراز و فرودهایی هم داشته اما به گونهای نبوده که
انسان بتواند آن را کنار بگذارد. مقالههای قابل اعتنای پژوهشی در این
شمارهها زیاد بودهاند که معلوم بوده نویسندگان آن به خاطر نوشتن همین
مقالهها چه زحمتی را متقبل شدهاند و چقدر زمان گذاشتهاند.
همیشه اعتقاد داشتهام که این نشریه باید نگاه همه جانبهای به سایر جنبههای
هنری همانند داستان، شعر و ادبیات عامه داشته باشد و البته که پژوهش نیز
باید جای خاصی را اشغال کند، چرا که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خود را
متولی تمام رشتههای ادبیات میداند و ممیزی میکند هر چند که آقای دکتر
منصور طبیعی در پیشگفتار مجله مینویسند:
«همچنین تلاش ما بر این است که نشریه فرهنگ فارس به شکلی
موشکافانه در حوزههای مختلف هنری و فرهنگی وارد شود و از
شکل جُنگ وار و پراکنده خارج شود. از این رو در هر شماره یکی
از محورهای هنری و فرهنگی نظیر ادبیات، سینما، هنرهای دستی و
حوزههای دیگر، موضوع ویژه نشریه یا پرونده آن شماره خواهد بود».
این نیت خیری است و بسیار زیبا اما به شرط اینکه مجله به صورت
ماهنامه منتشر شود. این طور وقتی سه ماهه یکبار نشریه منتشر شود
که هیچگاه هم منظم نبوده است، نوبت موضوعهایی همانند داستان یا
شعر یا فولکلور از سال هم فراتر میرود. پس همان به صورت جُنگ
مانند باشد چه اشکالی دارد؟ در
هر صورت سیاست به دست کشتیبان است. این را آقای طبیعی به
خوبی میدانند که تا صندلی ریاست در اختیارشان است همه چیز،
مخصوصاً این فصلنامه را به بهترین صورت به خوانندگان تحویل دهند.
در این شماره این مطالب را میخوانیم:
*یاداشت مدیر مسؤول/ دکتر منصور طبیعی
*ضرورت نگاه علمی به «شیراز»، سومین حرم اهل بیت(ع)/ علی اکبر صفی پور
*شیراز رازآمیز/ سیروس رومی
*در حریم سومین حرم/ گفتگو با آیت الله سید محمدمهدی دستغیب
*میناگریهای سعدی با زبان فارسی/ گفتگو با دکتر محمدیوسف نیری
*اوج و فرود شیراز در گذر زمان/ گفتگو با دکتر جمشید صداقت کیش
*سهم فارس در شعر فارسی/ دکتر کاووس حسن لی
*پژوهشی درباره ده خانه در شیراز/ علیرضا عسکری چاوردی
*زنان فرمانروا در فارس/ عنایت الله شفیع پور
*مؤلفههای اقتدار ملی از دیدگاه روزنامه استخر
چاپ شیراز/ رضا معینی و علی منصوری
*یادمان
*تازه ها نشر
به 2 شعر از مقاله «سهم فارس در شعر فارسی» توجه کنید:
۱-روز کوچک/ با فانوسی/ فرا میرسد/ لابلای گلهای هم- سایه/ جوینده سایهها/ چیزی را جستجو میکند/ که نمیداند چیست/ لابلای گلها/ روز کوچک/ سرشار از شکل شب میشود/ وقتی که شب- پرهای/ بال میزند.
2 -سکوت سرکش است/ که از سمت خیال میگریزد/ و شکایت سنگ را/ در شب میشکند/ اما باز/ واژههای والا رخنه میکنند/ در خیال ترانه/ و شب/ در شکل خویش/ استعارهای پنهان سنگ میشود
زنده یاد: شاپور بنیاد
باسلام . تشکر .