مشاعره 166
آتش حسرت مرادرکام خود آخر گرف ت
من سراپاآتشم ازمهر خاموشم کنید
نیرالدین دادگستر ( شهیر)
=
دلم ای دوست جدا ازتو , شکیبا نشود
بی گل روی تو گلزار فریبا نشــــــــود
دکتر طلعت بصاری
=
دلم بردی ودلداری نکـــــــــــــــــــردی
مراغم کشت و غمخواری نکــــــــــــردی
رکن الدین قمی
=
یادباد آن صحبت شبها که بازلف توام
بحث سرعشق وذکر حلقه عشاق بود
حافظ
=
دلم به پاکی دامان غنچه می سوزد
که بلبلان همه مستند و باغبان تنهاست
لاادری
=
تادامن کفن نکشم ز یرپای خاک
باور مکن که دست زدامن بدارمت
خافظ
=
تادرآن گلشن جان عزم چمیدن داری
غم مخور گرستم ازخارکشیدن داری
ضیاء الدین ده شیری ( بها)
=
یاد باد آن که زما وقت سفر یاد نکرد
به ود اعی دل غمدیده ما شاد نکرد
حافظ
=
دلم به کنج قفس پای بند صیاداست
به ناله حسرت مرغی خورم که آزاد است
ادیب
=
تادررهت افتاده ام , افتاده آزاده ام
تاسربه ر اهت داده ام , ازاین سبکباری خوشم
وجدی
=
گردآوری : م .الف ز ائر