مولاعلی ع
527 «صُحبَةُ الاَحمَقِ عَذابُ الرّوحِ. صُحبَةُ
الوَلىِّ الَلّبیبِ حَیاةُ الرّوحِ»
همنشینى با نادان روح را مى آزارد. همنشینى
با دوست خردمند روح را زنده میکند
بود صحبت احمق آزار جان
مولاعلی ع
526 «صَلاحُ ذاتِ البَینِ أَفضَلُ مِن
عامَّةِ الصَّلوةِ وَ الصِیامِ»
سازش دادن بین دو نفر بالاتر از یک
سال نماز و روزه است
فکندى چو بین دو کس آشتى
بدلها چو تخم صفا کاشتى
بود به ز یک سال صوم و نماز
بدرگاه بخشنده بى نیاز
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گرد آوری : م. الف زائر
مولاعلی ع
525 «صَمتُُ تُحمَدُ عاقِبَتُهُ خَیرُُ مِن کَلامِِ تُذَمُّ مَغبَّتُهُ»
سکوتى که پایان آن پسندیده باشد، بهتر از
سخنى است که فرجامش نکوهیده است
ز خاموشى اى مرد نیکو شعار،
شود گر پسندیده پایان کار،
بغایت بود بهتر از آن کلام،
که باشد نکوهیده نزد انام
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گرد آ وری : م .الف زائر
مولاعلی ع
524 «صَدیقُ کُلُّ اُمرِءِِ عَقلُهُ وَ عَدوُهُ جَهلُهُ»
دوست هر کس خرد او و دشمن
هر کس جهل او است
ترا بهترین دوست باشد خرد
خردمند کى در ره کج رود
بود دشمنت جهل و نادانیت
بزرگى اگر، او کند دانیت
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م.الف زائر
مولاعلی ع
523 «صَدیقُ الأَحمَقِ فى تَعَبِِِ. صَدیقُ
الجاهِلِ مُعرَضُُ للعَطَبِ»
دوست شخص احمق در رنج است. دوست
شخص جاهل در معرض هلاکت است
ترا گر بود احمقى، همنشین،
به جاهل چو باشى انیس و قرین
توئى دائم اندر لب پرتگاه
به رنج اندرى گر کند اشتباه
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گرد آوری : م.الف زائر