مشاعره 141
دل بلبل زباغ افشانی مرغ سحر خون شد
که می دانست توام صبح وصل وشام هجران را
غبارهمدانی
=
آمد مسیح ومرده صدساله زنده کرد
اما نگه به سوی من محتضر نکرد
امان الله خان صوفی
=
دل به ابروی مهی دادم ودیدم که هلال
ازغمش زاربود ,پشت فلک هم خم ازاوست
وفای نوری
=
تاب نگاه شمع رخش چون نداشتم
بی تاب تر ز اشک فتادم به دامنش
گلچین معانی
=
شب آمد یکی پرده آبنوس
بپوشید برچهره سندروس
فردوسی
=
ساقیا آمدن عید مبارک بادت
وان مواعید که کردی مرواد ازیادت
حافظ
=
تابوت من زتاک وکفن هم زبرگ تاک
درمیکده به باده مرا شستشو کنید
فیض کاشانی
=
دل به امیدروی او همدم جان نمی شود
جان به هوای کوی او خدمت تن نمی کندچ
حافظ
=
دل به تدبیر برآن زلف چو شبگیر افتاد
وای برحالت دزدی که شب گیر افتاد
عارف قزوینی
=
دل به جان آمد زغم ای جان والا همتی کن
عمر کوته چند بابی حاصلی دمساز کردن
احمد علی دوست
=
گردآوری : م. الف زائر
درود دوست من شاد باشی و سبز . به روزم.
65188