مشاعره 159

مشاعره 159

تاتوان داری  ز حال ناتوانان یادکن

خاطرافسردگان رابامحبت شادکن

محسن ساعی

=

نزاید مام گردون بهتر ازیاری که من دارم

نبیند چرخ زیباتر زدلداری که من دارم

ساجدی ( احمد )

=

مرغان عشق کی به هوی وهوس روند

حاشاکه گر صفیر شوند ازقفس روند

فقفور لاهیجی

=

دل سر پیری هوای باغ وبستان کرده است

شاخه امید من گل دزمستان کرده است

غلامرضا جولائی

=

تاتوانی مده ازکف به بهارای ساقی

لب  جوی ولب  جام ولب یارای ساقی

سلمان ساوجی

=

یادآن یارسفرکرده  پریشان وغمین

زیرهرسایه نهان می شدو تنهامی گشت

دکترخانلری

=

تاچشمم اوفتاد به شاهین زلف تو

عنقای عشق برسر من آشیانه کرد

فروغی بسطامی

=

دل سنگ ازشرارناله من آب می گردد

کجادارند مرغان چمن تاب فغانم را

قدسی مشهدی

=

آن پری چهره که دارد غم اوشادمرا

نی مرا یادکند نی رود ازیاد مرا

وحیدی

=

آن پری رو ازدرم روزی فراز آید نیاید

من همی خواهم که عمر رفته باز آید نیاید

شوریده  شیرازی

=

گردآوری : . م .الف زائر