مشاعره 188
تاصید دل اهل نظرپیشه ماشد
هرجا زسرصدق وصفا دانه نهادیم
حمید سبزواری
=
مزن بر سرناتوان دست زور
که روزی به پایش درافتی چو مور
سعدی
=
رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند
چنان نماند, چنین نیزهم نخواهد ماند
حافظ
=
دنیااگر دهند نجنبم زجای خویش
من بسته ام حناب قناعت به پای خویش
بیدل دهلوی
=
شب تیره چون روی زنگی سیاه
ستاره نه پیدا نه خورشیدوماه
فردوسی
=
هرجامه که برقامت عشاق بر یدند
عشق تو به سرپنجه قدرت کفنش کرد
فروغی بسطامی
=
دنیاخوش است ومال عزیز است و تن شریف
لیکن ر فیق برهمه چیزی مقدم است
سعدی
=
تاطبیعت زعفران رارنگ اعدای تو دید
مایه ی شادی جداکرد ازمزاج زعفران
سنائی
=
نشاط عهد جوانی اگر گذشت چه باک
مراکه روضه ی خاطر به خلد مانند است
زرین تاج خضرائی
=
تاعشق تو سوخت همچو عودم
یک عقده نماند دروجودم
مولوی
=
گردآوری : م. الف زائر
مشاعره 187
آنچه درجان ودلم صبروقرارش خوانند
برده ازیک نظرآن شوخ که یارش خوانند
عامی اصفهانی
=
دنبال دل فتاد ه به هرخانه می روم
دیوانه ام که درپی دیوانه می روم
مایل اصفهانی
=
مزن بلبل دم ازنسرین که درخلوتگه رامین
چوویس دلستان باشد نشاید نام گل بردن
خواجوی کرمانی
=
نشاط جوانی زپیران مجوی
که آب روان بازناید به جوی
سعدی
=
یارآمدهله یاران راآگاه کنید
بشتابید وزجان خدمت آن ماه کنید
بدیع الزمان فروزانفر
=
دنبال یاررفته روان کردم آب چشم
آن رفت خود نیامد واشکم روان بماند
امیر خسرو دهلوی
=
دندان که دردهان نبود خنده بدنماست
دکان بی متاع چرا واکند کســــــــــــــی
قصاب کاشانی
=
یارآن بود که صبرکند برجفای یار
ترک رضای خویش کند دررضای یار
سعدی
=
رسم ترنج است که د رروزگار
پیش دهد میوه پس آرد بهار
نظامی
=
رسیدقاصدم ازپیش یارو می گوید
گرفته نامه وازهم دریدوهیچ نگفت
سایرمشهدی
=
گرآوری : م .الف ز ائر