مشاعره 256

مشاعره 256

یک دسته ی گل کو اگر آن باغ بدیدیت 

یک گوهرجان کو اگر ازبحر خدایید

مولوی 

=

دراین دوروزه   وفاکن که برصحیفه حسن 

به باغ عمر چو ارزنده شبنمی باشی

سرهنگ شهنازی 

=

یک دم بگذر همچونسیم سحر ازمن 

تاغنچه  صفت بشکفم ازنکهت مویت

عی  سویری _ ذره 

=

تواول کس نیی  آری که عهدخویش بشکستی 

جهان هرگز نبود ازمردم پیمان شکن خالی 

یوسف بخشی 

=

یک دم وصلت زعمر جاودانی خوش تراست 

بی وصال دوست  عمر جاودانی گو مباش

هوشنگ ابتهاج

=

شبم ز هجر توچو ن آرزو درازی کرد

برآ زپرده صبح ای ستاره ی سحرم

موید ثابتی

=

مگر آدمی نبودی که اسیردیو ماندی

که فرشته ره ندارد به مکان آدمیت 

سعدی 

=

توای خیال دلخواه  زیباتری از   آن ماه 

از اشک  شوق دادم  یک عمر شست وشویت

هوشنگ ابتهاج - سایه 

=

توایستاده ومن خفته نیست شرط ادب 

 به روز  مرگ مبادا به من نمازکنی 

حسن بیک انسی 

=

یک دو جامم دی سحر گه اتفاق افتاده بود

وزلب  ساقی  شرابم درمذاق افتاده بود

حافظ

=

گردآوری :  م الف زائر