اباعبدالله الحسین ع - 154
یاابنَ آدَمَ تَّفَکّرَ وَقُل اَینَ مُلوکُ الدّنیا وَاَربابُها الذّینَ عَمَرواِخرابَها
وَاحتَفَروااَنهارَها , وَغَرَسوا اَشجارَها وَمَدَفوا مَدائِنَها , فارَقوها وَهُم
کارِهونَ وَوَرِثَها قَومُُ آخَرونَ وَنَحنُ بِهِم عَمّا قَلیلِِ لاحِقونَ .
ای فرزند آدم اندیشه کن وبگو خداوند ان جهان کجاهستند که
ویرانی هاراابادکردند , نهرهاراکندند ودرختان کاشند وشهر ها ساختند ؟ ناچار
برخلاف میل خودهمه را رها کردندوبرای دیگران به ا ر ث گذارد ند , مانیز
دراندک زمانی به آنان خواهیم پیوست .
Think where are those masters of the world who
rebuilt ruins , dug canals , planted trees and made
the cities habitable, hey left them all against
their will to their heirs and passed away
to be soon joined by us.
اندیشه کن ای دل که بزرگان وسران
کردند چهادراین جهان گذران
رفتند ونهادند برای دگران
مانیز رویم ازپی آن همسفران
=
ترجمه شعری وانگلیسی
ابوالقاسم حالت
=
گردآوری : م.الف زائر