کتاب هزارگوهر- حدیث 965 - 970

مولاعلی ع

حدیث 965  الی 970

965 «وَعدُ اللّئیمِ تَسویفُُ وَ تَعلیلُُ»

 وعده ناکس امروز و فردا کردن و

 بهانه جوئى است

لئیم ار دهد وعده دیر است و سست

تعلّل بود نیّتش از نخست‏ 

 ندارد ز پیمان شکستن ابا

نترسد ز پیغمبر و از خدا

==

966 «وَقِ عِرضَکَ بِعَرضِکَ تُکرم وَ تَفَضَّلَ

 تُخدَم و احلُم تُقَدّم» 

آبرویت را با مالت حفظ کن، تا گرامى شوى، ببخش 

تا مخدوم گردى و بردبارى کن تا ترا مقدّم دارند

به مال ار نگه داشتى آبرو، 

گرامى شوى اى پسندیده خو

ز بذل و ز بخشش تو سرور شوى‏

 به حلم، از همه خلق برتر شوى‏

==

967 «هَمُّ الکافِرِ لِدنیاهُ وَ سَعیُهُ لِعاجِلَتِه وَ غایَتُهُ شَهوتُهُ»

 کافر غم دنیایش را مى‏خورد و براى آن مى‏کوشد 

و رسیدن بشهوتش نهایت آرزویش میباشد

بود بنده‏  اى گر خدا ناشناس

نباشد به نیکى مر او را سپاس‏

بود شهوتش، غایت آرزو

 شود صرف دنیاى دون همّ او

968 «هُدِىَ مَن سَلّمَ مقادَتَهُ اِلى اللّهِ وَ رَسولِهِ وَ وَلىِّ اَمرِه»

 هر کس زمام کار خود را بخداى پاک و فرستاده 

او و امام زمانش وا گذاشت هدایت یافت

چو کس بر خدا و رسول و امام،

سپارد زمام امورش، تمام‏ 

 ز فیض هدایت شود بهره ‏مند

نبیند بدنیا و عقبى گزند

969 «هُدِىَ مَن اَطاعَ رَبَّهُ وَ خافَ ذنبَهُ»

 کسى که از پروردگارش فرمان برد و از گناهش

 ترسید، هدایت یافت

چو ترسان بود از گناهش کسى

برد طاعت حقّ تعالى بسى

، براه هدایت شود رهسپر

، چه بر بنده از این پسندیده ‏تر

==

970 «یَستدَلُّ عَلى دینِ الرَّجُلِ بِحُسنِ تَقواهُ وَ صِدقِ وَرَعِهِ»

 از حسن پرهیزکارى و صدق پارسائى انسان، بدین 

او پى برده مى‏ شود

    دلیل است بر دین مرد این دو چیز،

    عیان است بر اهل فهم و تمیز

 بود حسن تقوى و صدق ورع‏

 به بر کندن چشم آز و طمع‏

=

کتاب هزارگوهر

سیدعطاء الله مجدی

=

گرد آوری : م .الف زائر