مشاعره 98
هرآن کسی که دراین حلقه نیست , زنده به عشق
براونمرده به فتــــــــــــــــــــــوای من نماز کنید
حافظ
=
درمدرسه تحصیل محبت نتوان کرد
این مساله علمی است که آموختنی نیست
لاادری
=
تواول کس نئی آری که عهد خویش بشکستی
جهان هرگز نبود ازمردم پیمان شکن خالـــــی
یوسف بخشی
=
یاوفاخودنبود درعالـــــــــــــــــــــم
یاکه کس اندراین ز مانه نکـــــــــــرد
سعدی
=
درمذهب طریقت خامی نشان کفراست
آری طریق رندان , چالاکی است و چستی
حافظ
=
یخ بسته ام چون قطب آری این چنین است
وقتی نمی تابی توای خورشید تابـــــــان
محمدعلی بهمنی
=
نتوانی اگر ازپای کسی خارکشید
پای ازاین راه بکش تانشوی خارکسی
کمال اجتماعی ( گلبانگ )
=
یخ نزن رود معمائی من جاری باش
دل دریائیم آغوش پذیرادارد
محمدسلمانی
=
درمردم بی مغزسرایت نکند حرف
رنگین نکند باده گلرنگ کدو را
صائب
=
آشنا بی گهنم می کشد ازنرگس مست
چه تمنا درگر ازمردم بیگانه مــــــــــرا؟
همایون تجربه کارکرمانی
=
گردآوری : م.الف زائر
مشاعره 97
درماهتاب دوش خرامان همی شدی
ماهت بدید وچادرشب پیش روگرفت
امیرخسرودهلوی
=
توانگر گرشودمنصف , شوددرویش اگرقانع
دراین عالم نشان دیگر نماند بینوائی را
بینش
=
آشنابودم مرابیگانه خواندی بارهـــــــا
دعوی حق باخدایت می گذارم چاره چیست ؟
حسین توکل ( واله )
=
توانگری نه به مال است پیش اهل کمال
که مال تالب گوراست وبعدازآن اعمــــال
سعدی
=
لاله ساغرگیرو نرگس مست وبرمانام فسق
داوری دارم بسی یارب که را داور کنـــــــــــم
حافظ
=
مخندای نوجوان زنهاربرموی سپیــــــــــــدما
که ا ین برف پریشان برسرهربام می بارد
صائب تبریزی
=
درمجلس ماعطرمیامیز که مارا
هرلحظه زگیسوی تو خوشبوی مشام است
حافظ
=
توانم گفت مستم می کنی بایک نگه اما
حبیبا دردهجرانت به گفتن درنمی آیـــد
امید خراسانی
=
درمحفلی که خورشید اندرشمارذره ست
خودرابزرگ دیدن , شرط ادب نباشــــــــــد
حافظ
=
درمحیط جهل دانا زود تر گردد عَلَم
جلوه دارد بیشتر خط سفید اندرسیاه
ع - طلائی
=
گرد آوری : م. الف زائر
هر چقدر سعی کنی حسن نیتت را به مردم نشان بدی بازهم کسی را خواهی یافت که بتو مدام شک کند .