مولاعلی ع
811 «مَسَرَّةَ الکِرامِ فى بَذلِ العَطاء
وَ مَسَرَّةَ الِلّئامِ فى سوء الجَزاء»
شادى بزرگان از بخشش است. شادى ناکسان
از بد پاداش دادن است
بود شادى نیکمرد از کرم
به بذل و به بخشش چه بیش و چه کم
لئیم ارزپاداش کاهد خوش است
به نیکى چو او کوته آید خوش است
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م .الف زائر
مولاعلی ع
810 «مُدمِن الشَّهَواتِ سَریعُ الأفاتِ»
کسى که همواره در پى شهوت است
زود آسیب پذیر است
چو کس را بود حبّ شهوت شعار،
ندارد ز هر نا کسى ننگ و عار
پیاپى بدو رنج و سختى رسد
بر او عاقبت تیره بختى رسد
=
کتاب هزارگوهر
سید عطاء الله مجدی
=
گردآوری : م .الف زائر
مولاعلی ع
809 «مُصاحِبُ الأَشرارِ کَراکِبِ البَحرِ ان سَلِمَ
مِنَ الغَرقِ لَم یَسلَمَ مِن الفَرقِ»
همنشین بدان مانند کشتى سوار است که
اگر از غرق نجات یابد از ترس دریا مصون نیست
بود همنشین بدان بیقرار
بدریا همانند کشتى سوار
گر از غرق او را رهائى بود،
کى از بیم دریا جدائى بود
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م. الف زائر
مولاعلی ع
808 «مَثَلُ المَنافِق کَمَثلِ الحَنظَلَةِ
الخَضَرةِ اَوراقُها المُرِّ مَذاقُها»
داستان منافق مانند هندوانه ابو جهل است که
برگهایش سبز و مزه اش تلخ است
چو حنظل بود مرد پست دو رو
بتر نیست زان کاذب زشتخو
ورا تلخ بار است و سبز است برگ
بظاهر حیات است و باطن چو مرگ
=
کتا ب هزارگوهر
سیدعطا ء الله مجدی
=
گرد آوری : م .الف زائر
مولاعلی ع
807 «مارَفَعَ امرَأََ کَهِمَّتِه وَ لا وَضَعَهُ کَشَهوَتِه»
هیچ چیز انسان را مانند همّتش بالا نمى برد
و مثل شهوتش او را نمى افکند و خوار نمى دارد
نباشد چو شهوت به مرد افکنى
چرا تیشه بر ریشه خود زنى
چو همّت، نه چیزى بر افراشت مرد
نه چون کاهلى ساحتش روى زرد
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م. الف زائر