مولاعلی ع
871 «مَن عَرَفَ کَفَّ»
هر کس عارف باشد از چیزهاى حرام و کارهاى
بیهوده باز ایستد
چو باشد کسى اهل فهم و تمیز
مر او را ز دانش بود بهره نیز
بپرهیزد او از بد و از حرام
بهر کار نیکو کند اهتمام
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطا ء الله مجدی
=
گردآوری : م. الف زائر
مولا علی ع
870 «مَن لَم یَصِن وَجهَهُ عَن مَسئَلتِکَ
فَاکرِم وَجهَکَ عَن رَدِّه»
کسى که با خواستن چیزى آبرویش
را نزد تو نگه نمى دارد، تو آبرویت را با ردّ نکردن
خواهش او گرامى دار
چو کس آبرویش نثار تو کرد،
شد از ذلّت خواستن، روى زرد
بده آنچه خواهد، مکن خویش پست
که بر آبروى تو آید شکست
==
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م .الف زائر
مولاعلی ع
869 «مَن قَبِلَ عَطاکَ فَقَد اَعانَکَ عَلَى الکَرِمَ»
کسى که بخشش تو را بپذیرد ترا در راه
کرم یارى کرده است
عطاى ترا چون کند کس قبول
نگردد ز منّت نهادن ملول،
ترا در کرم کرده او یاورى
نه جز این بود بهترین داورى
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م.الف زائر
مولا علی ع
868 «مَن زَرَعَ الإَحنَ حَصَدَ المِحَنَ»
کسى که تخم کینه را در دل بکارد
رنج و سختى بدرود
چو در سینه کارد کسى تخم کین
نباشد مقیّد بدستور دین،
نه او بدرود حاصلى جز محن
نه او بشنود جز نکوهش سخن
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری: م.الف ز ائر
مولا علی ع
867 «مَنِ احتاجَ اِلَیکَ وَجَبَ اِسعافُهُ عَلَیکَ»
هر کس بتو نیازمند باشد، بر آوردن حاجت
او بر تو واجب است
چو کس را به لطف تو باشد نیاز
کند دست حاجت بسویت دراز،
سزد گر تو سازى نیازش روا
خدایت دهد بهتر از آن جزا
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گرد آوری : م . الف زائر