مولاعلی ع
881 «مَن عَذُبَ لِسانُهُ کَثُرَ اِخوانُهُ»
هر کس شیرین سخن باشد
دوستانش بسیار شوند
ترا چرب و شیرین بود گر زبان
ببندى ز هر ناروائى دهان،
شود دوستانت برون از شمار
نبینى بجز سود از این شعار
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گرد آوری : م.ا لف زائر
مولاعلی ع
880 «مَن مَدَحَکَ فَقد ذَبَحَکَ. مَن حَذّرَکَ کَمَن بَشّرَکَ»
کسى که ترا ستایش کند ترا مىکشد. کسى که
ترا بترساند مانند کسى است که بتو مژده
خوبى داده است
بمدحت گشاید کسى چون زبان
کشد مر تو را او به سحر بیان
بانذارت ار کس کند اهتمام،
تو را باشد از او بشارت تمام
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م. الف زائر
مولاعلی ع
879 «مَن طَلَبَ لِلنّاسِ الغَوائلَ لَم یَامَنِ البَلاءَ»
هر کس براى مردم شرّ و سختى بخواهد
از گرفتارى ایمن نباشد
بیا تا توانى براى خدا
میفکن تو خود را بدام بلا
مخواه از براى کسى شرّ و بد
که چه کن سر انجام در چه فتد
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م .الف زائر
مولاعلی ع
878 «مَن حَسُنَت خَلیقَتُهُ طابَت عِشرَتُهُ»
هر کس خوش خوى باشد معاشرت با
او خوب است
کسى را که اخلاق نیکو بود،
هم او شاد و خندان و خوشرو بود
چه نیکو بود همنشینىّ او
ترا باید این سان بود خلق و خو
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م. الف زائر
مولاعلی ع
877 «مَن اَبانَ لَکَ عیوبَکَ فَهوَ وُدُّکَ. مَن ساتَرَ
عَیبَکَ فَهوَ عَدوّکَ»
هر کس عیب هاى ترا بر تو آشکار کند دوست تو است.
آنکه عیب ترا بپوشاند دشمن تو است
کند گر کس عیب ترا آشکار
بود در رفاقت بسى استوار
چو عیب تو پوشیده دارد کسى،
ترا دشمن جان بود، او بسى
=
کتاب هزارگوهر
سیدعطاء الله مجدی
=
گردآوری : م. الف زائر